Τεναέη χατεφιλά תְּנָאֵי הַתְּפִלָּה

Σύμφωνα με τους προφήτες μας και τους διδασκάλους μας, η προσευχή που εκτελείται ως ένα απλό τελετουργικό δεν έχει κανένα νόημα, μόνο η προσευχή, που γίνεται ειλικρινά έχει νόημα.
Ο Θεός, ο οποίος δημιούργησε τις καρδιές μας και ο οποίος γνωρίζει τις σκέψεις μας, δεν χρειάζεται τις προσευχές μας, ο Θεός δεν μας κρίνει στη βάση της εξωτερικής μας συμπεριφοράς, αλλά μας κρίνει στη βάση της εσωτερικής μας συμπεριφοράς, πράγμα που σημαίνει ότι κρίνει σύμφωνα με τις σκέψεις και το μυαλό μας, όπως είναι γραμμένο:

Ο άνθρωπος βλέπει τα φαινόμενα, αλλά ο יהוה βλέπει την καρδιά. (1 Σαμουήλ 16:7)

Οι διδάσκαλοι της πίστης μας εκφράζουν αυτή την αλήθεια με την εξής παροιμία:

Προσευχή χωρίς ένα μάθημα είναι σαν ένα σώμα χωρίς ψυχή.

Καλύτερα είναι να μην προσευχόμαστε από το να προσευχόμαστε μόνο τυπικά, υποκριτικά και ανειλικρινώς.
Κάποιος δεν πρέπει να συμμετέχει στην κενάσα  εάν αυτός/αυτή δεν είναι σε θέση να είναι πλήρως συγκεντρωμένος στην προσευχή και ειλικρινά να ομολογεί τα δικά του/της συναισθήματά προς  στον  Θεό. Κάποιος που προσεύχεται χωρίς συγκέντρωση και ειλικρινή καρδιά, αυτός/αυτή αμαρτάνει, επειδή αυτός/ αυτή εξαπατά τους άλλους ανθρώπους, που  προσεύχονται και ως εκ τούτου, αυτός που δεν προσεύχεται, αυτός/αυτή τουλάχιστον δεν κάνει αμαρτία και ούτε εξαπατά.

Κατά τη διάρκεια της προσευχής κάποιος πρέπει να είναι ευσεβής, πλήρως συγκεντρωμένος και αυτός/αυτή πρέπει να υποκύψει ενώπιον του Θεού με βαθιά ευλάβεια.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι αυτός/αυτή βρίσκεται ενώπιον του Βασιλιά των Ουρανών, που ξέρει τα πάντα για τις σκέψεις μας.
Εμείς δεν προσευχόμαστε για τον Θεό, αλλά για τον εαυτό μας.

Η προσευχή μας φέρνει μεγάλο όφελος εάν προέρχεται μέσα από την καρδιά.
Στην προσευχή  τιμούμε το μέγεθος του Δημιουργού και μας βοηθάει στην πνευματική περισυλλογή.
Μας δίνει την ευκαιρία να αναγνωρίσουμε την δική μας ασημαντότητα και την θνησιμότητα.
Με τον τρόπο αυτό, η προσευχή μας οδηγεί στην αναγνώριση των ατελειών μας και εξημερώνει την αλαζονεία μας, μαλακώνει τις καρδιές μας, μας βοηθά να βελτιώσουμε διεφθαρμένα ήθη μας και ενισχύει τις καρδιές μας με πίστη, ελπίδα και αγάπη.

Η προσευχή αναφέρεται εδώ από τον προφήτη Ησαΐα:

Μπροστά μου ερχόσαστε να παρουσιαστείτε, αλλά ποιος σας το ζήτησε του ναού μου να πατάτε τις αυλές; (Ησ 1:12)

Όταν υψώνετε τα χέρια σας, κλείνω τα μάτια μου να μην σας βλέπω. Και όταν απανωτές λέτε τις προσευχές σας εγώ δεν τις ακούω, γιατί τα χέρια σας είναι στο αίμα βουτηγμένα. Λουστείτε και εξαγνιστείτε, να μην βλέπουν τα μάτια μου τις πονηρές σας πράξεις, πάψτε να κάνετε το κακό. Μάθετε το καλό να κάνετε, την δικαιοσύνη επιδιώξτε, τον καταπιεσμένο βοηθήστε, το δίκιο αποδώστε στο ορφανό, υποστηρίξτε την υπόθεση της χήρας. (Ησ 1: 15-17)

Εδώ μπορούμε να δούμε ότι προσευχή χωρίς την καλή πρόθεση δεν είναι αποδεκτή από τον Θεό, η προσευχή πρέπει να συνοδεύεται από καλές προθέσεις.
Σε αυτά τα εδάφια, ο προφήτης Ησαΐας μιλάει για ειλικρινή προσευχή προς τους συγχρόνους του:

Ο יהוה λέει: Ο λαός ούτος  με το στόμα του με  πλησιάζει και με τα χείλη του με τιμάει, ενώ η καρδιά του βρίσκεται μακριά από μένα, με σέβονται σύμφωνα με ανθρώπινες εντολές που έχουν μάθει. Γι αυτό θα συνεχίσω να κάνω στον λαό αυτόν έργα θαυμαστά, ώστε η σοφία των σοφών του να χαθεί και η σύνεση των συνετών του να εξαφανιστεί. (Ησ 29: 13-14)

Ο βασιλιάς Δαβίδ μας πληροφορεί σχετικά με τα οφέλη των προσευχών, που εκτελούνται ειλικρινά:

Ο יהוה είναι κοντά σ 'όλους, που τον καλούνε, σ 'όλους που τον καλούνε ειλικρινά. Τους πόθους εκπληρώνει των πιστών του, ακούει την κραυγή τους και τους σώζει. (Ψαλμός 145: 18-19)

Από τα προαναφερθέντα εδάφια της Αγίας Γραφής μπορούμε να δούμε ότι οι κύριοι ρόλοι στην προσευχή είναι: προσοχή, ευσέβεια και συγκέντρωση του νου.
Πιο σημαντικό είναι η ποιότητα της προσευχής, όχι η ποσότητα.
Μια σύντομη αλλά ειλικρινή προσευχή, που προφέρεται  με πλήρη συγκέντρωση έχει μεγαλύτερη σημασία και ο Θεός θα βρει μεγαλύτερη απόλαυση σε αυτή την προσευχή από μια προσευχή που είναι μεγάλη, ανειλικρινής, μηχανική και ειπωμένη χωρίς εσωτερική συγκέντρωση.

Ως εκ τούτου, είναι καλύτερο να προσευχόμαστε για λίγο, αλλά με ειλικρίνεια και προσήλωση.

Έτσι η παροιμία μας λέει:

Είναι καλύτερο να προσεύχεσαι για λίγο και με προσήλωση από το να προσεύχεσαι πολύ χωρίς συγκέντρωση.

Η προσοχή και συγκέντρωση του νου είναι δυνατή μόνο, όταν κάποιος αντιλαμβάνεται την έννοια του τι  αυτός/αυτή λέει.
Ως εκ τούτου, είναι απαραίτητο να κατανοήσουμε την έννοια των προσευχών που απαγγέλουμε. ^¹)

Δυστυχώς για εμάς, έχουμε πολύ περιορισμένο χρόνο για να μάθουμε τα βιβλικά Εβραϊκά, έτσι μόνο λίγοι άνθρωποι γνωρίζουν την Βιβλική Εβραϊκή τέλεια και μόνο ένας μικρός αριθμός των ανθρώπων είναι σε θέση να κατανοήσουν πλήρως το νόημα των προσευχών μας, που βρίσκονται σε αυτή τη γλώσσα. (Γραμμένο στο έτος 1890)

^¹) Για το λόγο αυτό, ο συγγραφέας αυτού του βιβλίου συνέταξε μια σύντομη προσευχή, που θα τοποθετηθεί στο τέλος του βιβλίου, μαζί με την ελληνική μετάφραση.